ما آدم ها موجودات عجیبی هستیم!
فرا عجیب!
دلیل ها دارم،محکمه پسند!بابِ طبع قاضیِ پیر و کم حوصله!
مثالش را که بخواهی اینکه در جواب یک احوال پرسی ساده در خیابان لبخند میزنیم و میگوییم:ممنون!
و این ممنون خودش هزارها معنی دارد
واین ممنون یک واژه نیست
واژه نامه است
کتاب شعر است
ما حالمان را نمیگوییم
بد یا خوب یا افتضاح
چون در آن لحظه مضحک ترین چیز معیار خوب و بدیمان است
ما تشکر میکنیم
تشکر بابت اینکه کسی در میان تمام شلوغی های این روزها به فکر حالمان بوده
تبسم بابت توجهی هر چند اندک ولی واقعی از طرف یک آدمِ واقعی
ما انسان ها هر چقدر مغرور هر چقدرپیچیده
هر چقدر سرسخت هر چقدر متظاهر
سخت وابسته ایم... به هم!
چون وقتی حالمان را میپرسند لبخند میزنیم!